5 سبک هنری در فشن با شهرت جهانی

مشاهده وقایع گوناگون تاریخ و تاثیر آن‌ها بر لباس مردم جالب خواهد بود. غالبا بعضی از سبک‌های فشن وابسته به سلیقه عده خاصی از مردم قرار می‌گیرد که به طبقه اجتماعی و فرهنگی آن‌ها مربوط است. همچنین مد قابلیت تحت تاثیر قرار گرفتن رویدادهای جهانی مثل جنگ را نیز دارد. برای مثال در طی جنگ جهانی دوم، مردم تنها مقدار معینی پارچه در اختیار داشتند، به همین دلیل مجبور شدند تا لباس‌های ساده‌تری بدوزند که جهت انجام وظایف جنگ نیز کاربرد داشته باشد.

سبک هنری در فشن

شاید برای شما سوال باشد که سبک هنری چیست؟ سبک هنری در فشن عبارت از آن خصلت‌های ظاهری است که به یک اثر یا مجموعه آثار مشخصی اختصاص دارد و آن‌ها را از دیگر آثار متفاوت می‌کند.

این خصلت‌های خاص باید دارای پیوندی درونی و ارتباطی اندام‌وار باشند؛ یا به عبارتی دیگر، باید نشانه‌های یک واحد کامل را ارائه دهند. از دهه 1920 تا 1990 سبک‌های طراحی لباس هر یک شرح دهنده حال و هوای آن دهه بوده و تغییرات جامعه را به نمایش درمی‌آورده است. سبک هنری در فشن یک روند ممتاز و غالبا ثابت در سبک‌های طراحی لباس و پوشش افراد است. مد از آن دسته مسائلی است که تقریبا همه روزه با آن سر و کار داریم.

حتی کسانی که می‌گویند برایشان مهم نیست چه می‌پوشند نیز هر روز صبح لباسی را انتخاب می‌نمایند که بیانگر حال و هوای آنان باشد. درست مثل استایل، اکسسوری‌هایی که لباس خود را با آن‌ها ست می‌کنید نیز چیزهای بسیاری در مورد شما می‌گوید. از کفش‌ها گرفته تا کیف‌ها، همگی نشان‌دهنده استایل افراد هستند. به همین دلیل شناخت تاریخچه سبک‌های گوناگون در طراحی لباس به شما کمک می‌کند تا بتوانید استایل متناسب با خود را بهتر بشناسید.

سبک هنری پاپ آرت Pop art

پاپ آرت از جنبش‌های اصلی قرن بیستم محسوب می‌شود که در سال‌های دهه شصت در انگلستان و آمریکا پدید آمد. سرمایه‌ی اصلی هنرمندان این سبک، تولیدات انبوه، فرهنگ مردمی، تبلیغات محیطی یا تلویزیونی، بسته‌بندی‌ها و در کل هرچیزی که مردم بیشتر می‌دیدند؛ از چیدمان 100 قوطی کنسرو سوپ گرفته تا سریوگرافی پرتره مونالیزا.

می‌توان این سبک را یک سبک روشنفکرانه با نگاهی انتقادی به مصرف‌گرایی به ویژه در آمریکا دانست. هنر پاپ آرت سریعا جای خودش را در دنیای مد و فشن باز نمود. ارتباط نزدیک طراحان مد با اندی وارهول (Andy Warhol) باعث شد که تاثیر بسیاری از تصویرسازی‌های او بگیرند. طراحانی مثل ورساچه، دیور و ایو سن لوران در بعضی از کالکشن‌های خود از این سبک بسیار متاثر بودند.

یکی دیگر از هنرمندهایی که از این سبک بهره برد فردی به نام جرمی اسکات Jeremy Scott است که در طراحی کالکشن 2014 خود در برند موسکینو Moschino مدل‌هایش را با پوششی به سبک هنری پاپ آرت بر روی ران‌وی آورد. گفتنی است که بعضی از افراد سبک پاپ‌آرت را با سبک هنری امپرسیونیسم اشتباه می‌گیرند، در صورتی که این دو سبک کاملا با یکدیگر متفاوت هستند.

کوبیسم Cubism

کوبیسم یا حجم گرایی در بین سال‌های 1907 تا 1908 به منظور سبکی آوانگارد در نقاشی و تا حد محدودتری درمجسمه سازی ظهور یافت، که از نقاط عطف هنر غرب به حساب می‌آید. کوبیسم انقلابی‌ترین و نافذ‌ترین جنبش هنری مربوط به قرن بیستم است. واژه کوبیسم از ریشه cube به معنی مکعب گرفته شده است.

سعی می‌شود تا در سبک کوبیسم کلیت یک پدیده (وجوه گوناگون یک شی) ، در آن واحد در یک سطح دو بعدی ارائه شود. هنرمندانی که در عرصه لباس این جنبش را مورد استفاده قرار داده‌اند اغلب با کنار هم قرار دادن تکه پارچه‌ها، با بافت‌های مختلف و روی هم گذاشتن آن‌ها، به نوعی تکنیک مونتاژ و کلاژ را در کوبیسم ترکیبی، تداعی می‌کنند.

هنرمندان زیادی از این سبک در آثار خود، الهام گرفته‌اند مانند کالکشن بهاره‌ی 2016 ویکتور اند رولف Viktor&Rolf. خرید لباس مجلسی به سبک کوبیسم در فروشگاه اینترنتی مدیسه به راحتی امکان‌پذیر است.

سبک آوانگارد avant gard

در قرن نوزدهم میلادی «آنری سن سیمون» برای نخستین بار واژه‌ی آوانگارد را در توصیف هنرمندانی مورد استفاده قرار داد که بسیار فراتر از زمان خود بودند. هنر آوانگارد به هنری گفته می‌شود که هنجار‌ها و عرف‌های سنتی را در هم می‌شکند و نگاهی جدید و تازه به مفهوم هنر دارد. در هفدهم می 1863 در سالن د رفوزی (Salon des Refusés) واقع در شهر پاریس که مکان برگزاری سالانه‌ی آکادمی هنر‌های زیبا بود نمایشگاهی برگزار شد که آثار آن به واسطه داوران این نمایشگاه طرد شد.

نقاشان معروفی مثل «گوستاو کوربه»، «ادوارد مانه» و «کامیل پیسارو» که در این نمایشگاه از طرف منتقدان و جامعه به دلیل نداشتن ذائقه‌ی محافظه‌کارانه و نوآوری در هنر خود مورد انتقاد واقع شده بودند، نمایشگاه‌های خود را در سرتاسر پایتخت فرانسه دایر کردند. این نخستین باری بود که واژه‌ی آوانگارد در خصوص این هنرمندان مورد استفاده قرار گرفت و به نظر می‌رسید که به کار بردن لفظ آوانگارد برای این هنرمندان نشانه‌ای جهت آغاز یک انقلاب فرهنگی باشد.

این هنرمندان که بیش از هزار نفر را به نمایشگاه‌های خود جذب کرده بودند، شورشی را شروع کردند که تمام قرن آتی و نیمی از جنبش‌های هنری و هنرمندان همفکر را، برخلاف تمسخر‌های بسیار از سوی جامعه‌ی نخبگان هنری، تحت تاثیر قرار داد. از آن زمان بود که اصطلاح آوانگارد به تمام هنرمندان، صنعتگران و اندیشمندانی گفته شد که با پیشرفت، کاوش و نوآوری فراتر از زمان خود گام بر می‌داشتند.

با توجه به اینکه مشخص نبود که «فراتر از زمان» دقیقا به چه معناست یا به چه کسی گفته می‌شود و کدام آثار باید در دسته‌ی آثار انقلابی و آوانگارد قرار بگیرند، واژه‌ی آوانگارد به منظور یک صفت به افرادی گفته شد که به دنبال شیوه‌ها و مسائلی جدید در سبک های هنری جهان بودند که تا قبل از آن هرگز از سوی هیچ فردی دیده یا انجام نشده بود.

ژاپنیسم در فشن

واژه‌ی ژاپنیسم از نیمه‌های قرن 19 به کار برده شد اما از هنگامی که کیمونو در سال 1639 به هلند راه پیدا نمود (به دلیل روابط تجاری) و به لباس خانگی مردان بدل شد، ژاپن برای خود راهی به دنیای غرب باز کرد. بعد از آن ژاپن به مدت تقریبا 250 سال روابط تجاری خود را با تمام کشورهای اروپایی متوقف نمود. از سرگیری تجارت با اروپا موجی دوباره‌ از جنون ژاپنی در اروپا و آمریکا را به راه انداخت.

با گذر زمان پای کالاها و آثار هنری ژاپنی به فروشگاه‌های پاریس و لندن باز شد و کافه‌هایی در تم ژاپنی در شهر پاریس شروع به کار کردند. زیبایی شناسی ژاپنی مثل سونامی اروپا را به طور کامل دربرگرفت. غرب با دو وجهه مختلف از ژاپن مواجه شد و از این موضوع بسیار شگفت‌زده بود. از زیبایی‌شناسی لطیف و دنیای شناور کیوتو و باغ‌های ژاپنی تا همزیستی خشونت جنگجوهای سامورایی و هاراگیری. همین گستردگی در پوشش ژاپن نیز حضور داشت. از لباس‌های تئاتر کابوکی تا کیمونو‌های رسمی. قابل ذکر است که لباس هنری زنانه در سبک ژاپنیسم در فشن بسیار پرطرفدار و محبوب است.

سبک هنری واقع گرایی یا سورئالیسم (Surrealism)

سبک هنری لباس واقع‌ گرایی یا سوررئالیسم ﺑﺎ ﻧﻅﺭﻳﻪ ﺁﻧﺩﺭﻩ ﺑﺭﺗﻭﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 1924 برپا ﺷﺩ ﻭﻟﯽ ﻋﻣﻼ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﻫﻧﺭی از دهه 30 به بعد مشاهده می‌شود. ﻫﺩﻑ ﺍﻳﻥ خلق ﺁﺛﺎﺭ هنری بنابر فضای وهم آلود و ضمیر ﻧﺎﺧﻭﺩﺁﮔﺎﻩ بود. هنرمندان سورئالیست از ضمیر ناخودآگاه به عنوان ابزاری جهت گشودن تخیل قفل شده بشر استفاده کردند.

ﺍﻳﻥ جنبش به واسطه طراحان لباس، نظیر السا اسکیاپارلی (Elsa Schiaparelli)، طراح ایتالیایی ﺑﻪ ﺩﻧﻳﺎی ﻣﺩ نیز ﻭﺍﺭﺩ شد. همکاری سالوادور دالی Salvador Dali  با السا همکاری بی‌همتایی در این عرصه بود؛ که حاصلش، پدیدآورنده‌ی قطعاتی به فراموش نشدنی است، مثل کلاهی که به شکل یک کفش در سال 1937 به نمایش گذاشته شد و یا لباسی از جنس ابریشم که طرح بزرگ خرچنگ بر روی آن خودستایی می‌کرد.

منبع : panaprium